امروزه به کارگیری آسانسور در خانه ها دیگر یک امکانات لوکس و دست‌یافتنی به حساب نمی آید بلکه از آن به عنوان اصلی ترین بخش یک خانه یاد می شود. با افزایش ساخت خانه های چند طبقه و برج های بلند بسیاری از سازنده های مشهور ساختمان رویه ای را به کار گرفتنه اند که بر اساس آن آسانسور به یکی از الزامی ترین امکانات یک خانه تبدیل بشود. آسانسور ها دارای کاربرد های متفاوتی می باشند که از جمله مهمترین آنها استفاده در خانه های مسکونی و سازه های تجاری می باشند. پیشرفت تکنولوژی و صنعت در طی چند دهه گذشته سبب شده است بسیاری از آسانسور هایی که پیش از این در دست سازنده‌های خوش ذوق ایرانی نبوده امروزه از کشورهایی همچون فنلاند و آلمان وارد کشور شده و در برج های متفاوت به کار بروند.
تاریخچه آسانسور
تقریباً از اواسط قرن نوزدهم، آسانسورها با برق و یا با بخار کار می‌کردند و برای حمل مواد در کارخانه‌ها، معادن و انبارها استفاده می‌شدند. در سال 1823، دو معمار به نام‌های برتون و هومر یک «اتاق صعودی» را بنا کردند. این آسانسور برای بالا بردن گردشگران و ارائه منظره پانوراما از لندن استفاده می شد. در سال 1835، دو معمار به نام های فراست و استوارت “Teagle” را در انگلستان ساختند، که از یک بالابر با تسمه بهره می گرفت. در سال 1846، سر ویلیام آرمسترانگ جرثقیل هیدرولیک را معرفی کرد و در اوایل دهه 1870، ماشین‌های هیدرولیک شروع به جایگزینی آسانسورهای بخاری کردند. آسانسور هیدرولیک توسط یک پیستون سنگین پشتیبانی می شود که در یک سیلندر حرکت می کند و توسط فشار آب (یا روغن) تولید شده توسط پمپ ها کار می کند.
در سال 1852، مخترع آمریکایی الیشا اوتیس به نیویورک نقل مکان کرد تا برای شرکت تختخوابی Maize & Burns کار کند. مالک این شرکت، جوزیا مایز بود که الهام بخش اوتیس برای شروع طراحی آسانسور بود. میز برای بلند کردن تجهیزات سنگین به طبقه بالای کارخانه خود به یک دستگاه بالابر جدید نیاز داشت. در سال 1853، اوتیس یک آسانسور حمل و نقل مجهز به یک دستگاه ایمنی را برای جلوگیری از سقوط در صورت شکستن کابل طراحی نمود. این امر باعث افزایش اعتماد عمومی به چنین دستگاه هایی شد. در سال 1853، اوتیس یک شرکت برای تولید آسانسور تاسیس کرد و یک آسانسور بخار را به نام خود به ثبت رساند. این اتفاق را بسیاری به عنوان نقطه عطفی برای تولید آسانسور تلقی می کنند.
آسانسور چیست؟
بر اساس تعریفی که یونانیان باستان از آسانسور داشته اند هر وسیله ای که بتواند به صورت عمودی فرد یا اشیایی را از نقطه ای به نقطه دیگر انتقال دهد آسانسور خوانده می شود. در واقع آسانسور می تواند از سطح زمین به بالا حرکت کرده و یا بر اساس نیاز کاربر از سطح زمین به پایین بیاید. آسانسور ها بر اساس کاربردی که در بخش های مختلف دارند به پنج بخش تقسیم می شوند:
- آسانسورهای مسکونی
- آسانسورهای رستورانی
- آسانسورهای بیمارستانی
- آسانسورهای صنعتی
- آسانسورهای باربری
آسانسور مسکونی چیست؟
همان گونه که پیش از این نیز ذکر شد تحت تاثیر افزایش ساخت و ساز خانه های مرتفع و برج ها ، سازنده مجبور شدند به منظور سهولت اسکان مالکین و مستاجرین آسانسور ها را که پیش از این به صورت اختصاصی در اختیار سازه های تجاری بود وارد خانه های مسکونی کرده و در بخشهای مختلف از آنها بهره بگیرند. در واقع آسانسور های مسکونی به آسانسور های کوچک و بزرگی گفته می شود که برای جابجایی عمودی ساکنین در خانه ها به کار رفته می شود. فارغ از اینکه خانه شما یک خانه ی دوبلکس باشد و یا در یک برج ۵۰ طبقه زندگی کنید آسانسوری که در خانه شما به کار رود به عنوان آسانسور مسکونی از آن یاد می شود.
ویژگی های آسانسورهای مسکونی
هنگامی که ما صحبت از تقسیم بندی آسانسور ها به مسکونی و تجاری میکنیم هر یک از آنها دارای ویژگی های منحصر به فردی هستند که در صورت مشخص نبودن این ویژگی ها کاربرد آنها نیز برای ما تعیین می شود. ما ابتدا قصد داریم ویژگی های اصلی آسانسور های مسکونی را برای شما معرفی نماییم:
- طراحی منحصر به فرد و سازگار با دکوراسیون داخلی ساختمان
- پیچیدگی و ساده بودن آن نسبت به آسانسور های تجاری
- ابعاد و اندازه کوچک آن در قیاس با آسانسور های تجاری و صنعتی
- استفاده از پنل های متفاوت و قابل ادیت برای اهالی ساختمان
انواع آسانسور مسکونی
حالا که شما با ویژگی ها و عناصر سازنده یک آسانسور مسکونی آشنا شدید بهتر است نگاهی نیز به کاربردهای مختلف آن در خانه انداخته و آنها را از نظر استفاده نیز مورد ارزیابی قرار دهیم. نکته‌ای که باید به آن دقت کنید این است آسانسور به هر وسیله ای گفته می‌شود که شما را از یک نقطه به صورت عمودی به نقطه بعدی برساند از این رو بالابر ها نیز به عنوان آسانسور تلقی می‌شوند.
آسانسور نفر بر
همانگونه که در جریان هستید هدف اصلی استفاده از آسانسور در خانه جابجایی افراد و انسان ها می باشد. در هیچ یک از تعاریف آسانسور مسکونی تعداد دقیق نفراتی که میتوان توسط یک آسانسورها جابجا کرد عنوان نشده است ولی عرف جامعه بیان می کند در یک آسانسور مسکونی حداقل چهار نفر باید قابلیت سوار شدن را داشته باشند. علاوه بر این به صورت معمول حداکثر ۸ نفر می توانند از یک آسانسور مسکونی برای جابجایی بهره بگیرند. متخصصین تحت تاثیر کاربرد آن، این نوع آسانسور ها را آسانسور نفربر و در برخی از متون مسافربر تعریف کرده اند.
آسانسور باری
آسانسور باری همانگونه که از اسم آن مشخص است به آسانسوری اطلاق می شود که توانایی حمل بار را دارا می باشد. این آسانسور ها به دلیل فضای بزرگی که دارند به نحوی طراحی شده اند که هنگام جابجایی بار توسط آنها صدمه‌ای به کناره آنها نرسیده و کاربران بتوانند در هر شرایط تمامی بارهای مدنظر خود را جابجا کنند. معمولاً به منظور اینکه بتوانند از صدمه وارد شدن بارها به آسانسور جلوگیری کنند از الیاف چوبی در کناره این آسانسور ها بهره می گیرند.
آسانسور بالا برنده از پله ها
امروزه به منظور سهولت در رفت و آمده افراد معلول در خانه از آسانسور هایی در کنار پله ها استفاده می شود که به کمک یک صندلی و ریل افراد معلول را از یک طبقه به طبقه دیگر منتقل میکند. به این آسانسورها بالا برنده از پله ها گفته می شود و به دلیل هزینه بسیار کم آن نسبت به آسانسور های دیگر در خانه های دوبلکس و یا دو طبقه استفاده می شوند.
انواع آسانسور مسکونی و تجاری
تا بدین جا تمامی موارد مرتبط با آسانسور ها را با شما صحبت کردیم حالا زمان آن فرا رسیده است تا نگاهی به انواع آسانسور از لحاظ سیستم تولید آنها انداخته و سپس بررسی کنیم کدام یک از آنها مناسب به کارگیری در خانه و کدام یک مناسب به کارگیری در فضاهای تجاری می باشد:
آسانسورهای کششی دنده ای و بدون دنده
آسانسورهای کششی را می توان به سه دسته مختلف تقسیم کرد:
آسانسور کششی
این آسانسور دارای طناب هایی است که از روی یک چرخ متصل به موتور الکتریکی که در بالای شفت قرار دارد عبور می کند. وظیفه اصلی طناب ها بالا و پایین بردن کابین آسانسور است. می توان از این آسانسورها به دلیل اینکه می تواند بسیار سریعتر از آسانسورهای هیدرولیک حرکت کند برای مجتمع های مسکونی استفاده کرد. این سیستم نیز مانند سایر آسانسورها از وزنه تعادلی استفاده می کند که وزن سرنشینان و کابین را از بین می برد تا موتور کار آسان تری را برای جابجایی بار آسانسور داشته باشد.
آسانسور دنده ای از موتوری تشکیل شده است که یک گیربکس به آن متصل است. وظیفه اصلی چرخ دنده ها تامین نیروی چرخی است که طناب ها را به حرکت در می آورد. این نوع آسانسور می تواند تا سرعت 500 فوت در دقیقه حرکت کند. حداکثر مسافتی که می تواند طی کند 250 فوت است.
آسانسور کششی بدون دنده
آسانسورهای بدون دنده ، دنده ای برای تنظیم سرعت ندارند. همین مسئله نشان می دهد که چرا آنها می توانند با سرعت 2000 فوت در دقیقه حرکت کنند و همچنین می توانند حداکثر 2000 فوت بالا و پایین بروند. این نوع از آسانسورها بهترین گزینه برای آسمان خراش ها هستند.
آسانسور هیدرولیک
آسانسورهای هیدرولیک معمولاً توسط یک پیستون در پایین پشتیبانی می شوند. هدف این است که کابین آسانسور به سمت بالا رانده شود در حالی که یک موتور الکتریکی ، سیال هیدرولیک را به سمت پایین پیستون هدایت می کند. وقتی زمان پایین آمدن آسانسور فرا می رسد، شیر سیال هیدرولیک را از پیستون آزاد می کند. این نوع آسانسور بیشتر در ساختمان های 2 تا 8 طبقه استفاده می شود و تنها با حداکثر سرعت 200 فوت در دقیقه می تواند حرکت کند.
آسانسورهای MRL یا بدون موتورخانه
اکثر آسانسورها با ماشین آلات واقع در بالای چاه آسانسور طراحی می شوند. این نوع آسانسور دارای ماشینی است که در فضای سرپوشیده تعبیه شده است و هر زمان که نیاز به تعمیر و نگهداری باشد، فقط از بالای کابین آسانسور قابل دسترسی است. این نوع آسانسور تنها می تواند مسافت 250 فوتی را با سرعت 500 فوت در دقیقه طی کند. آسانسورهای MRL در ساختمان‌های کم طبقه محبوبیت پیدا می‌کنند، زیرا در مصرف انرژی صرفه‌جویی می‌کنند و به فضای کمتری در طول ساخت نیاز دارند.
آسانسور کاملا وکیوم یا خلاء
آسانسورهای وکیوم که در سال 2005 به صنعت آسانسور معرفی شدند، از هیچ کابل یا سیستم قرقره ای برای حرکت استفاده نمی کنند. این آسانسورهای هوا محور بر اساس قوانین طبیعی فیزیک کار می کنند. این سیستم بالابر که با مواد پلی کربنات و آلومینیوم ساخته شده است، اساسا به یک لوله در یک خلاء مهر و موم تبدیل شده است. هوای زیر و بالای کابین آسانسور موردی است که حرکت را تسهیل می کند.
مطالب بیشتر
سرویس و نگهداری آسانسور شامل چه مواردی است؟
همه چیز در مورد تاییدیه استاندارد آسانسور
